Ο μάγκας Τολιόπουλος και το παραδειγμά του

Ο Τολιόπουλος εντυπωσιάζει με την Εθνική μας ομάδα στην Ολυμπιάδα που κλασικά δεν έχουμε σουτ! Τεράστιο και διαχρονικό πρόβλημα. Ο Βασίλης Τολιόπουλος ήταν ένα ακόμα,όχι μεγάλο ,ταλέντο,που χάθηκε. Και πέρσι στον Άρη βγήκε μπροστά παίρνοντας από τον Καστρίτη (και μπράβο και στον κόουτς)το χρίσμα να είναι πρωταγωνιστής. Θράσος και τεράστια,μεγάλα καλάθια και απίθανα καλάθια. Και σκόρερ. Και στην Εθνική μας που αν ήταν πλήρης ίσως να μην ήταν καν στην 12άδα.βγαίνει μπροστά και με την Ισπανία είχε 4/6τρ!

Ο Τολιόπουλος έπρεπε να είναι παράδειγμα για πολλούς και στα 28 του μάλιστα. Δεν ήταν μεγάλο ταλέντο αλλά δούλεψε πολύ. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχει μπασκετικό θράσος. Χωρίς θράσος δεν παίζεις μπάσκετ. Σουτάρει,μπουκάρει και στον Άρη και τώρα στην Εθνική και δεν φοβάται. Πως όμως να γίνεις παίκτης στην Ελλαδα όταν σου λένε μη μη σουτάρεις και αν το κάνεις πας πάγκο; Οι παίκτες γίνονται από τους αγώνες και όχι από τις προπονήσεις και ο σουτέρ πρέπει να έχει άγνοια κινδύνου και εμπιστοσύνη και τον φτιάχνεις εσύ. Άλλωστε αν υπάρχει κανένας Κάρι πάει απότα 18 στο ΝΒΑ. Αλλά ο Γιουλ,ο Ρούντι και άλλοι που είναι αυτοί που είναι και στα βάζουν και στα 38 έχουν άγνοια κινδύνου από τα 18 και τους εμπιστεύθηκαν από τότε ακόμα και στην Ρεάλ και την Μπάρτσα

Εδώ σε ομάδα που πάει να σωθεί να πάει να σουτάρει Έλληνας και τον ...έφαγαν βράδυ. Και φέρνουν τους ξένους με το χιλιάρικο το μήνα!; Ο Άρης εμπιστεύθηκε τον Τολιόπουλο και φάνηκε η διαφορά χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο και το ίδιο έκανε κα ο Σπανούλης που επίσης από τα παιχνίδια έγινε αυτός που έγινε και από το θράσος του και όχι επειδή έκανε προπόνηση με τους μεγάλους! Μηπως έτσι δεν έγινε ο Διαμαντίδης αυτός που έγινε; Μήπως Σλούκας και Πρίντεζης δεν έγιναν αυτοί που έγιναν όταν πήγαν δανεικοί από τον Ολυμπιακό σε Άρη και Ολύμπια Λάρισας. Άλλη συζήτηση γιατί δεν έχουμε σουτέρ και γιατί δεν εμπιστευόμαστε τους νέους. Αν και τα έχουμε πει.

Στην Ελλάδα ας καταλάβουν ότι το σουτ στο μπάσκετ είναι το Νο 1. Τα έλεγε και ο μεγάλος Τζούροβιτς για την διαφορά φιλοσοφίας Σερβίας,Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας και γιατί δεν έχουμε σουτέρ. Και οι αθλητές και οι μπαμπάδες τους όμως και οι μανατζέρ τους΄,ας καταλάβουν ότι παίκτης γίνεσαι αν παιζεις και όχι μ το ονόρε παίζω σε ΠΑΟ,Ολυμπιακό,δηλ κάνω προπόνηση και έχω και την συμβολαιάρα για την ηλικία μου! Ο Τολιόπουλος ακόμα και στα 28 έδειξε ότι αν παίζεις και έχεις μπασκετικό θράσος,γίνεσαι παίκτης πρώτης γραμμής. Ειδάλλως αιώνιος ρολίστας των 5' και ας ήσουν ταλεντάρα. Μεγάλα δομικά προβλήματα για το ελληνικό μπάσκετ και την φιλοσοφία του. Και γι αυτό χάρηκα για τον Τολιόπουλο και γουστάρω την άγνοια κινδύνου που έχει!