Και ξαφνικά ο Αρτέτα δεν κάνει
Από την αποθέωση στον μηδενισμό. Από το ένα χέρι πάνω στο τρόπαιο της Πρέμιερ Λιγκ στο... παίζουμε σαν την Στόουκ. Ο Μίκελ Αρτέτα είναι καλός προπονητής;
Η απάντηση είναι ναι. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν έχει φτιάξει μια καλή ομάδα γιατί η Άρσεναλ είναι μια καλή ομάδα που άγγιξε την κατάκτηση του τίτλου την τελευταία διετία στην Πρέμιερ Λιγκ αλλά, όταν αντίπαλός σου είναι η Σίτι του Γκουαρδιόλα πρέπει να είσαι αλάνθαστος. Η Άρσεναλ ναι, είναι μια καλή ομάδα αλλά δεν είναι μια αλάνθαστη ομάδα.
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα
Έχει ψεγάδια και αν σε αυτά προστεθούν και δύο τρεις τραυματισμοί βλέπετε τι μπορεί να γίνει.
Βάζω στην άκρη την νίκη απέναντι στην Πρέστον για το Carabao Cup και βλέπω ότι στα τελευταία πέντε παιχνίδια σε Αγγλία και Ευρώπη, έχει μόνο μια νίκη.
Τα 46 γεμίσματα στην περιοχή απέναντι στην Ίντερ είναι πόνος για τα μάτια κυρίως των οπαδών της που έχουν συνηθίσει και μάθει στο καλό ποδόσφαιρο, ειδικά αν είναι πάνω από 35 χρόνων. Ειδικά για όποιον είχε δει την ομάδα να κατακτά αήττητη το πρωτάθλημα. Τα 17 κόρνερ δεν την κάνουν Στόουκ Σίτι όπως λένε πλέον οι οπαδοί της αλλά είναι προϊόν της επιθετικότητάς της αλλά και αρκετές φορές προέρχονται από τα αμέτρητα γεμίσματα.
Μόνο ένα από αυτά τα 17 κόρνερ εκτελέστηκε με πάσα. Η δουλειά που γίνεται στα στημένα δεν αγχώνει την Άρσεναλ να ψάχνει για κόρνερ, σίγουρα της αρέσει να παίρνει κόρνερ και ότι κάνει είναι στο όριο του φάουλ σε αυτές τις στημένες μπάλας αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι.
Το μεγάλο πρόβλημα της Άρσεναλ και σε αυτό ευθύνεται ο Μίκελ Αρτέτα, είναι ότι δεν έχει ανοίξει το rotation της ομάδας του. Έχασε την εμπιστοσύνη του στον Ζιντσένκο και τον Ζεζούς, ίσως και δικαιολογημένα αλλά πλέον τους βλέπουμε σπάνια. Χτύπησε ο Όντεγκαρντ, καταστροφή. Έμεινε δέκα ημέρες έξω ο Σάκα, καταστροφή. Έλειψε ο Ντέκλαν Ράις στην Ιταλία και μια μονομαχία στην δύναμη στο κέντρο δεν κέρδισε και απέναντι ήταν ο Τσαλχάνογλου, ο Φρατέζι και ο Ζιελίνσκι όχι δηλαδή τίποτα... ντούκια. Για σκεφτείτε να του χτυπήσει ένας από τους Γκαμπριέλ ή Σαλιμπά ή ο τερματοφύλακας Ράγια. Ποιοι είναι οι αντικαταστάτες τους; Άγνωστο;
Στο πρωτάθλημα είναι στην πέμπτη θέση και στο -7 από την κορυφή και οι αποστάσεις φέτος είναι μικρές. Πέρσι, μετά από δέκα ματς στην Πρέμιερ Λιγκ ο πέμπτος είχε 22 βαθμούς και ο έκτος 17 ένα +5 δηλαδή μεταξύ δύο ομάδων.
Φέτος, ο τρίτος έχει 19 βαθμούς και ο ενδέκατος 15... ένα +4 δηλαδή μεταξύ εννέα ομάδων.
Αν το δούμε ακόμη πιο ψυχρά. Ο Ερικ Τεν Χαγκ που δεν έκανε για την Γιουνάιτεντ, κατέκτησε σε δύο χρόνια όσους τίτλους έχει κατακτήσει ο Αρτέτα σε πέντε χρόνια στην Άρσεναλ με τον Ισπανό να μην αμφισβητείται και μην ακούσω για το τι ξόδεψε η κάθε ομάδα. Η Γιουνάιτεντ από την ημέρα που ανέλαβε ο Ολλανδός ξόδεψε 659 εκατομμύρια σε παίκτες και οι κανονιέρηδες, στο ίδιο χρονικό διάστημα, έδωσαν 530. Αυτός που ξόδεψε παραπάνω πήρε δύο τρόπαια και η Άρσεναλ ένα. Λογικό δεν ακούγεται.
Και ας μην μιλάμε και για τραυματισμούς καθώς για παράδειγμα την προηγούμενη διετία παίκτες της Άρσεναλ που τραυματίστηκαν έχασαν συνολικά 221 παιχνίδια Πρέμιερ Λιγκ ενώ οι παίκτες της Γιουνάιτεντ, κρατηθείτε 443.
Επίσης η Γιουνάιτεντ με όλη την τραγική εικόνα της φέτος είναι μόλις έξι βαθμούς πίσω από την Άρσεναλ, οι μικρές αποστάσεις που λέγαμε και το πρωτάθλημα που σε κρατάει βιδωμένο στην καρέκλα μέχρι το σφύριγμα της λήξης.
Δεν χρειάζεται ο μηδενισμός του Αρτέτα φυσικά ούτε η αστειότητα να ακούς τον Κάραγκερ να συγκρίνει το ποδόσφαιρό του, με το ποδόσφαιρο του Μουρίνιο. Συγγνώμη κύριε Κάραγκερ αλλά αν αυτή η Άρσεναλ έμπαινε στο γήπεδο με την Ίντερ, την Ρεάλ Μαδρίτης, την Τσέλσι (την πρώτη φορά του) ή ακόμη και την Πόρτο του Πορτογάλου πιθανότατα θα έφευγε χαμένη από το γήπεδο και το πιθανότατα αφορά το ότι μπάλα θα έπαιζαν και όλα μπορούν να γίνουν.
Επίσης το πρωτάθλημα έχει αρκετό δρόμο και ίσως το μοναδικό πρόβλημα όσων διεκδικούν τον τίτλο είναι ότι ο Σλοτ ταίριαξε γάντι στην Λίβερπουλ και η ομάδα του έχει ελάχιστα προβλήματα τραυματισμών.
