Τα παιδιά του Ιβάν δεν θα ξεχάσουν
Οι Άγγλοι έκαναν το λάθος να παίξουν αυτό το ματς. Έπρεπε να τους βάλουμε πέντε γκολ να το θυμούνται για πάντα. Όπως θα θυμόμαστε εμείς τον Τζόρτζι.
Ξέρετε... για ελάχιστα πράγματα σε αυτή την ζωή είμαι σίγουρος σε ότι αφορά τον αθλητισμό.
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα
Ειδικά στο ποδόσφαιρο που όλα είναι πιθανά, πάντα μου αρέσει να κερδίζει ο αδύναμος. Να δίνει την μάχη του μέχρι το τέλος και αν φύγει με την νίκη θα χαίρομαι αν όχι θα του αξίζουν πολλά μπράβο.
Πολλά μπράβο λοιπόν στην Αγγλία που πάλεψε το παιχνίδι απέναντι στον δυνατό, την Ελλάδα. Και όχι, δεν θα χαιρόμουν αν μας έπαιρνε θετικό αποτέλεσμα. Όπως έχω ξαναγράψει η Αγγλία είναι η Τότεναμ των Εθνικών ομάδων (συγγνώμη από τους φίλους της Τότεναμ). Ναι, σπουδαία ονόματα, πολλά λεφτά, διαφήμιση, ποδόσφαιρο, μπλα μπλα μπλα… τίτλοι μηδέν!
Πάντα νομίζουν ότι είναι καλύτεροι από αυτό που πραγματικά είναι. Απλά γιατί έχουν το πιο διαφημισμένο πρωτάθλημα στον κόσμο.
Θα έπρεπε να ξέρουν στην UEFA, στην Αγγλία, λογικά θα έπρεπε να το ξέρουν παντού ότι τον Έλληνα δεν πρέπει να τον πεισμώνεις. Το να βάλεις αυτούς τους παίκτες στο γήπεδο έχοντας χάσει τον αδερφό τους λίγες ώρες πριν, ήταν ότι χειρότερο για τον αντίπαλο.
Δύο γκολ, τρία που δεν μέτρησαν, μια φορά έδιωξαν πάνω στην γραμμή, άλλες δύο τρεις εξαιρετικές ευκαιρίες. Διάολε θα μπορούσαμε να τους είχαμε βάλει σε ενενήντα λεπτά όσα γκολ είχαμε βάλει σε όλο το Euro 2004, για να μην ξεχνάμε ότι έχουμε ένα παραπάνω Euro από αυτούς, έτσι γιατί τους πείσμωσαν, για τον αδερφό τους τον Τζόρτζι.
Άκουσα κάποια σχόλια μετά το ματς, για τις αλλαγές, για παίκτες που ίσως έπρεπε να κληθούν. Καληνύχτα σε όλους. Ο Ιβάν πήρε την ταυτότητα κάποιου Λι Κάρσλεϊ που αρκετοί από τους παίκτες ζητούν ήδη να μονιμοποιηθεί στον πάγκο της Αγγλίας. Τόση μπάλα ξέρουν και αυτοί. Μακάρι να μονιμοποιηθεί. Ποτέ δεν ξέρεις. Μπάλα είναι.
Το παιχνίδι δεν έπρεπε να γίνει. Τέλος.
Έγινε και έβαλα τις φωνές σε αγώνα της Εθνικής για πρώτη φορά μετά το γκολ του Γιώργου Σαμαρά με πέναλτι απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού για το 2-1 στο Παγκόσμιο κύπελλο του 2014 και την πρόκριση από τον όμιλο στην νοκ-άουτ φάση.
Συγκινήθηκα με τον αρχηγό Τάσο, με τον Πέλκα, με τον Χατζηγιοβάννη, με την φανέλα που σηκώθηκε ψηλά. Για ένα παιδί που χάθηκε πρόωρα, που άφησε πίσω μια οικογένεια ξαφνικά, στα γενέθλια του παιδιού του. Τραγικό. Ψυχή βαθιά από όλους και χίλια μπράβο.
Δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτή η Εθνική ομάδα. Αν θα καταφέρει κάποια στιγμή να πάει σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Το εύχομαι με όλη μου την καρδιά για την παρέα που έχουν γίνει, για τους χαρακτήρες τους, για το πως αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες. Ξέρω πως για αυτή την Εθνική ομάδα είμαι περήφανος για ότι και να γίνει από εδώ και πέρα. Θα μου πείτε για ένα βράδυ; Θα σας πω ναι, για ένα βράδυ; Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο.
O Λόρδος Τένυσον είχε γράψει ότι "η εξουσία ξεχνά έναν βασιλιά που πεθαίνει".
Στην κοινωνία της Εθνικής ομάδας, η εξουσία, ο αρχηγός, ο Τάσος, δεν πρόκειται να έφευγε από το γήπεδο ξεχνώντας τον βασιλιά που έφυγε από κοντά μας. Τον Τζόρτζι Μπάλντοκ.
Τα παιδιά δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ. Κανείς μας δεν θα τον ξεχάσει.
Ας αναπαυτεί εν ειρήνη.
