Εθνική πρόκριση και τώρα Mamba Mentality
Η Εθνική ομάδα μπήκε στο γήπεδο γνωρίζοντας ότι δεν πρέπει να αφήσει περιθώρια αμφισβήτησης και τελείωσε την δουλειά εύκολα απέναντι στο Καζακστάν, όχι επειδή της χαρίστηκε κάτι φυσικά αλλά επειδή δούλεψε αρκετά για αυτό.
Οι Καζάκοι δεν θα ήταν ποτέ σοβαρό εμπόδιο για μια καλή ομάδα και η Ελλάδα αυτό είναι αυτή τη στιγμή, μια καλή ομάδα με εξαιρετικό κλίμα.
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα
Δεν με ενθουσίασε το γρήγορο γκολ – που πάντα είναι καλοδεχούμενο – αλλά το τι έγινε μετά το 1-0 για να μην υπάρξει ούτε μια σκέψη από τους Καζάκους ότι μπορεί να έχουν ελπίδα. Γρήγορα το 2-0 για να καταλάβουν ποιος είναι το αφεντικό... τα υπόλοιπα ήρθαν φυσιολογικά όταν έχει την ηρεμία των δύο τερμάτων και έχεις καταλάβει ότι με αυτούς απέναντί σου, πιθανότατα θα σκοράρεις όποτε θέλεις και με τόσους χώρους διαθέσιμους.
Όπως έγινε δηλαδή στο δεύτερο ημίχρονο όταν αποφασίσαμε ότι το 4-0 δεν ακούγεται όσο ωραίο ακούγεται το 5-0 ή το 6-0 ή το 7-0 στο οποίο μπορούσαμε να φτάσουμε. Παρεμπιπτόντως είδατε τι διαφορά έχει μια ομάδα όπως το Καζακστάν όταν φεύγει από την άνεσή της, από το όπλο της, τον τεχνητό χλοοτάπητα. Άλλη ομάδα.
Επειδή είχα την τύχη να περιγράψω τον αγώνα της Γεωργίας με το Λουξεμβούργο, τον άλλον ημιτελικό δηλαδή, η αποστολή που ακολουθεί είναι σαφέστατα πιο δύσκολη. Για ακόμη μια φορά τονίζω ότι σαν ομάδα είμαστε καλύτεροι και από τους Γεωργιανούς, με Κβαρατσκέλια (αυτή την φορά) ή χωρίς αν και όλα έρχονται κοντά στην ισορροπία με το γεγονός ότι το ματς είναι εκτός έδρας, στην Τιφλίδα.
Δεν χρειάζεται ενθουσιασμός με τα πέντε γκολ απέναντι στους Καζάκους, δεν κάναμε και κάτι παραπάνω από αυτό που έπρεπε, αλλά χρειάζεται συγκέντρωση και ηρεμία. Έχει γίνει η μισή δουλειά απλά.
Οι Γεωργιανοί είναι σαφέστατα καλύτερη ομάδα. Πιο σκληρή, ποιοτική και έμπειρη. Μπροστά έχουν -εκτός του Κβαρατσκέλια- Τσακβετάτζε και Μικαουτάτζε παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα και πιθανολογώ ότι ο ήρωας του ημιτελικού, ο Ζιβζιβάτζε με δύο γκολ, άλλο ένα που δεν μέτρησε κι ένα δοκάρι δεν θα παίξει γιατί επιστρέφει ο Κβάρα.
Τα προβλήματά τους είναι στα άκρα όπου υστερούν σημαντικά σε ποιότητα και ερωτηματικό είναι τι θα κάνουν στο κέντρο. Με το Λουξεμβούργο, που ήξεραν ότι είναι καλύτεροι έπαιξε ο Κοτσορασβίλι (καθαρός αμυντικός μέσος) με δύο οκταροδεκάρια δίπλα, Κιτεϊσβίλι και Τσακβετάτζε. Αν με ρωτάτε είναι υπερβολικά θαρραλέο σχήμα απέναντι στην Ελλάδα οπότε ίσως δούμε κάτι πιο συντηρητικό με τον – έτοιμο για τσαμπουκά – Κανκάβα να μπαίνει στο γήπεδο για να φύγει πιθανότατα ο Κιτεϊσβίλι.
Ενθαρρυντικό ότι πιέστηκαν ένα οκτάλεπτο από το Λουξεμβούργο, στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου και δέχτηκαν μια σημαντική φάση που έσωσε ο Μαμαρντασβίλι και ένα γκολ. Δεν μέτρησε βέβαια όχι γιατί ήταν αντικανονικό αλλά γιατί στην άλλη περιοχή δευτερόλεπτα πριν υπήρχε παράβαση υπέρ τους που άφησε το Λουξεμβούργο με δέκα παίκτες και... τέλος.
Και η φάση αλλά, και το γκολ που δέχτηκαν δεν ήταν στην μετάβαση αλλά σε οργανωμένη άμυνα και αυτό είναι επίσης ενθαρρυντικό.
Όπως έχουμε ξαναπεί αν η Ελλάδα δεν πάρει την πρόκριση με αυτές τις ομάδες είναι αποτυχία. Είναι αρκετά καλύτερη και σίγουρα έχει πιο ποιοτικές, περισσότερες και καλύτερες λύσεις σε όλες τις θέσεις.
Επειδή στο ποδόσφαιρο όμως ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει ας έχουμε υπομονή στον τελικό. Δεν θα είναι τόσο εύκολα τα πράγματα.
Σε μια συνέντευξη τύπου το 2009 ο αείμνηστος Κόουμπι Μπράιαντ με τους Λέικερς 2-0 μπροστά στους τελικούς του NBA απέναντι στους Ορλάντο Μάτζικ είχε ερωτηθεί από τους δημοσιογράφους γιατί δεν χαμογελάει και είχε απαντήσει: «Γιατί να χαμογελάω; Η δουλειά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Τελειώσαμε την δουλειά; Δεν νομίζω».
Έτσι είναι τα πράγματα. Mamba mentality και ενενήντα λεπτά ακόμα.
Οι Λέικερς πήραν τον τίτλο επικρατώντας με 4-1.
