Το πρώτο ΠΡΕΠΕΙ χάθηκε για την Ελλάδα
Η Ελλάδα δεν τα κατάφερε. Έχασε το πρώτο Match-Point, στο οποίο έφτασε αποκλειστικά μόνη της, χωρίς βοήθεια από κανέναν, έχει και δεύτερο τον Μάρτιο αλλά πρέπει να αποφασίσει τι ομάδα είναι.
Τα αυτιά μου πήραν όλες αυτές τις ημέρες την λέξη «πρέπει».
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα
Το πρέπει λέει δεν το είχε η Ελλάδα αλλά η Ολλανδία. Δυστυχώς να σας ενημερώσω ότι για να προκριθούμε από τον όμιλο ΕΠΡΕΠΕ να νικήσουμε και ούτε καν με το 4-0 για την ισοβαθμία. Έπρεπε να νικήσουμε με ¼ - 0... με ½ - 0 με κατά λάθος - 0.
Οι Ολλανδοί μπορούσαν να χάσουν ακόμη και με 2-0 αυτό το ματς και να είναι ήσυχοι για το ότι έχουν ελπίδες και μάλιστα σοβαρές, για την πρόκριση. Εμείς ΕΠΡΕΠΕ να νικήσουμε.
Μετά να παίξουμε τον τελικό με την αδιάφορη Γαλλία για μια ισοπαλία. Για έναν βαθμό. Ούτε να σκοράρουμε δεν θα χρειαζόταν. Καλές σχέσεις έχουμε σαν χώρες. Πρώτοι είναι. Ελάτε φιλαράκια εδώ. Όλοι μαζί αγκαλιά 0-0 και πάμε. Ίσα ίσα, ένας μεγάλος αντίπαλος λιγότερος για αυτούς η Ολλανδία στην τελική φάση.
Ακολουθήστε με και ΕΔΩ στο instagram!
Τώρα το αν μπορούμε να νικήσουμε την Ολλανδία η απάντηση είναι απλή. Μπάλα είναι. Όλοι μπορούν να νικήσουν όλους (εξαιρώ το Σαν Μαρίνο που δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν) αλλά όπως είπαμε την προηγούμενη φορά. Πρέπει να προσπαθήσεις να νικήσεις, για να έχεις ελπίδες να νικήσεις. Δεν μπορεί να πιστεύεις ότι ένα δεκάλεπτο πίεσης θα είναι αρκετό για να λυγίσεις την Ολλανδία αν και ο Κούμαν προσπάθησε να βοηθήσει.
Έχοντας τελειώσει με την υπόθεση πρόκριση από τον όμιλο. Δεν έχει μεγάλη σημασία να μιλήσουμε πολύ για το παιχνίδι. Το μόνο που κρατάω από ένα ματς που ΈΠΡΕΠΕ να νικήσουμε ήταν ότι μας ένοιαξε πριν το ματς το πως θα είμαστε καλύτεροι αμυντικά για να μην κινδυνεύσουμε να πάθουμε αυτό που πάθαμε στο πρώτο παιχνίδι και το ότι για ακόμη μια φορά, με παραπάνω αμυντικούς στο γήπεδο, ήμασταν κάκιστοι στις στημένες μπάλες. Κατά την διάρκεια αυτό που με ανησύχησε ήταν ότι στο 0-0 βγάλαμε από το γήπεδο τον πρώτο σκόρερ και φτάσαμε να έχουμε τρεις φορ χωρίς δημιουργικό χαφ.
Η δεύτερη ευκαιρία υπάρχει και αυτό οφείλεται σε αυτή την ομάδα, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΗΣ, και μπράβο της, για αυτό. Αυτό που δεν κατανοώ είναι το ότι έχεις δύο ευκαιρίες για την πρόκριση και σκέφτεσαι, ότι... γιατί να ρισκάρω απόψε αφού έχω κι άλλη ευκαιρία. Δεν εγγυάται κανείς ότι θα κάνουμε δύο συνεχόμενες νίκες στα Play-offs του Nations League. Κανείς. Φυσικά και μπορούμε να τις κάνουμε αλλά σαν χώρα που έχει να πάει σε μεγάλη διοργάνωση πολλά χρόνια, δεν μπορείς να σπαταλάς ευκαιρίες βασιζόμενος στο ότι έχεις μια ακόμα.
Η μεγαλύτερη έκπληξη που μπορούσαμε να κάνουμε στους Ολλανδούς είναι να βγούμε στο γήπεδο και να τους πιέσουμε σαν παλαβοί, να καταλάβουν ότι ήρθαν εδώ για να χάσουν, να φάνε δύο κλωτσιές. Δεν είναι έκπληξη το 5-4-1 για αυτούς άλλωστε η μπάλα πάλι στα πόδια τους ήταν.
Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ.
Επίσης αντιμετωπίζουμε μια κρίση ταυτότητας σαν Εθνική ομάδα και πρέπει να την λύσουμε πριν πάμε να παίξουμε με τους Καζάκους ή με όποιον βρεθεί μπροστά μας στο Nations League.
Μας αρέσει να παίζουμε άμυνα όπως με Γαλλία και Ολλανδία; Μας αρέσει να παίζουμε πιο επιθετικά όπως με την Ιρλανδία ή το Γιβραλτάρ; Τι αρέσει σε αυτή την ομάδα να κάνει; Νομίζω πως αν το βρούμε αυτό θα ξεκλειδώσουμε μια πολύ καλή γενιά ποδοσφαιριστών και δεν λέω ότι τότε θα είναι εύκολο να κερδίζουμε Ολλανδίες και Γαλλίες αλλά ίσως αν μάθουμε κάτι να κάνουμε τέλεια, να είμαστε πιο επικίνδυνοι για όλους, όπως πριν από κάποια χρόνια!
Ο Νοέμβρης είναι μια ευκαιρία ίσως απέναντι στους Νεοζηλανδούς και τους Γάλλους, εκεί σίγουρα δεν υπάρχει ΠΡΕΠΕΙ.
Μετά θα έρθουν στα χωράφια μας οι Καζάκοι. Ναι, στα χωράφια μας. Καλά τα είπε ο Φαν Ντάικ για τον αγωνιστικό χώρο.
